Op 22 december kreeg Loice plotseling hevige pijnen. Meteen naar het ziekenhuis waar na 2,5u al een de geboorte werd vastgesteld van een primatuur baby boy… (1.1kg). Proficiat aan de mama Loice. Maar… ze moesten vertrekken uit het ziekenhuis, ze hebben de middelen niet om hen verder te helpen en stuurde haar naar Mombasa. Eens in Mombasa aangekomen na een helse rit in onze bus, de gekende ferry, de hitte… werden zij in het ziekenhuis niet aanvaard! De doctors en verpleging zijn al dagen in staking. De ziekenhuizen zitten vol. Van her naar der, verschillende ziekenhuizen maar telkens negatief, te vol, geen middelen, ect. Zelf een ziekenhuis die dollars zag en 600 euro vroeg om binnen te kunnen en daaropvolgend 1000 euro per nacht vroeg… nadien zij zelf weigerde. Pfff… voel je de druk, het verdriet, de onmacht? Om 22u is het avondklok en ook hiermee moeten we rekening houden, je kan je inbeelden de corruptie en de politieke machten staan boven het menselijke. Een kind, een baby… dat dringend nood had aan zuurstof, een couveuse, extra eten… en de mama die helemaal op was en zwak toonde. Uiteindelijk weer richting Kebene gereden bij het Young Mothers Project – waar we, in de mate van de mogelijkheden hebben gedaan wat we konden, een lange nacht, een bange nacht… De baby Huilt. Het enige wat we nu kunnen doen is de sprankelende hoop behouden…
Ondertussen zijn we ruim twee maand verder, het was kantje boordje. We hebben extra inspanningen geleverd en extra personeel aangeworven om de opvolging van Jacktone nauwkeurig in het oog te houden. Zowel moeder als baby stellen het goed na spannende weken van onzekerheid.
Vandaag weegt Jacktone 3.6kg en het gaat goed, ook met de mama Loice gaat het prima. Wat als? Je kan het je niet voorstellen als Kebene er op dat moment niet had geweest…
